Dün (30 Mayýs) akþamý PAROS’un doðum günüydü…
PAROS doðdu!…
Gerek Ermeni Diyasporasý, gerekse Tehran, Tabriz ve Ýstanbul gibi ‘Pseudo diyasporalar’da, her yeni bir Ermeni kurumsallýk deneyimi olduðunda, içimi bir korku salar… ‘Bir sabun köpüðü’ gibi, kýsa bir zaman önce heyecanla alevlenen bir deneyimin, bozulup kaybolmasýndan korkarým…
AGOS’un deneyimi öyle olmadý çok þükür…
Ýçeriðinden veya baþka bir þeyinden bahsetmiyorum….
‘Kurumsallaþmasýndan’ bahsediyorum…
AGOS evet, kurumsallaþtý yani artýk topluma mal oldu…
PAROS’un da öyle olmasýný dilerim…
Özellikle, Türkçe ifade eden Ermeni Basýný’nda AGOS’un ‘tek partili hükümet’ rolünde oluþu, artýk bir kaygý, bir endiþe hatta bir arayýþ yaratmaktaydý…
Yýllar önce, baþkalarý bu arayýþtaydý, nasip Mayda Saris ve arkadaþlarýndaymýþ…
Hepsini tebrik etmek lâzým…
Yýllar önce, Adalar Vapuru’nda sýrf yabancý dergiler satan seyyar satýcýlarý vardý…
Paris – Match, Stern, Time ve niceleri, içimizde ‘Acaba, Türkiye’de de böyle dergiler okuyabilecek hatta böyle dergilerde çalýþabilecek miyiz?’ diye özlemler uyandýrýrlardý…
Teknolojinin ilerlemesi, demokratikleþmesi ve ‘bilgi’ denen kavramýn artýk çok daha kolayca eriþilebilir olmasý, iþte! PAROS gibi bir dergiyi çýkartabilir kýldý Ýstanbul Ermeni Camiasý’nda bile…
Elinize aldýðýnýzda el ve gözleriniz ýsýnýyor adetâ…
Muhabirlerin haberlerini okuyunca, derhal içinizdeki korku yerini bir nebze sevinç alýyor…
Zira, o… aceleyle çýkartýlmýþ, ‘tanýtým’ sayýlarýnda olduðu gibi, þiþirme, içi boþ, salt reklam amaçlý, haber deðeri olmayan yazýlar olur genelde…
PAROS’ta hiç öyle bir hava yok…
Ama zaten muhabirlerin ezici çoðunluðunun AGOS’un rahle-i tedrisinden geçtiðinden, buna þaþýrmamak gerek…
Yýllar önce, býyýklarý yeni terlemeye baþlamýþ bir gazeteciyken Politika gazetesinde, okulda ‘küçüðüm’ olan ama çok sevdiðim Mýgýrdiç Ardzivyan’ýn Beþiktaþ Kartal Gazetesi’nde Yazý Ýþleri Müdürü (daha on yedi yaþýnda) olduðunu hiç unutmam, çok gurur duymuþtum… Þimdinin MUGO gömleklerinin sahibi, PAROS’ta da nefis fortolara imza atýyor…
Bercuhi Berberyan’ý çok iyi anlarým, o da bizim gibi, hem kamera önü, hem arkasýnda olma ikiliemini yorucu bir þekilde yaþayanlardandýr… Kâh kendi hakkýnda bir haberle karþýnýzda, kâh kendi imzaladýðý…
Mayda Saris de artýk, bir çok þeyi öðrenmiþ ve tecrübe kazanmýþtýr umarým… Sadece ve sadece bu giriþiminden dolayý cesareti için, elinden öpülesidir, teslim etmek gerekir… Daha ismini þimdilik hatýrlayamayacaðým ama beni baðýþlasýnlar deðerli imzalar, hele – hele sevgili Sarkis Paçacý yoldaþýmýn varlýðý beni çok ama çok sevindirdi… Basýn maceramýzýn ilk arkadaþlarýmdandýr Marmara gazetesinde ‘Menk: Nor Serunt’u kurduðumda 1979′da… Pakrat Estukyan, Sarkis Hatspanyan, Hagop Hergel, Niþan ÞÝri