Bu mektup hepimize!

Rakel Dink’in, eþine yazdýðý ve “Sevdiklerinden ayrýldýn. Çocuklarýndan ayrýldýn, torunlarýndan ayrýldýn. Sizlerden ayrýldý. Kucaðýmdan ayrýldýn. Ülkenden ayrýlmadýn” diye bitirdiði mektup, dinleyen herkesin gözlerinde nem býraktý


Çutaðýma (Ermenice keman) eþ olmak bana verildi. Bugün çok acýlý ve onurlu olarak buradayým.
Ben, çocuklarým, ailem ve sizler çok acýlýyýz. Bugün sessiz sevgi biraz olsun bize güç katýyor. Kederli bir sevinç yaþatýyor.
Ýncil’den Yuhanna 15/13′te, “Hiç kimsede, insanýn dostlarý uðruna canýný vermesinden daha büyük bir sevgi yoktur” der.
Sevgili dostlar, bugün bedenimin yarýsýný, sevgilimi, çocuklarýmýn babasýný, sizin kardeþinizi uðurluyoruz. Saðdakine, soldakine, öndekine, arkadakine, rahatsýzlýk, saygýsýzlýk vermeden… Sloganlar, pankartlar açmadan, sessiz bir saygý yürüyüþü gerçekleþtiriyoruz. Bugün sessizlikle büyük bir ses yükselteceðiz. Bugün derinliklerin ýþýða yükseldiði günün baþlangýcýdýr.
Yaþý kaç olursa olsun, 17 veya 27, katil kim olursa olsun, bir zamanlar bebek olduklarýný biliyorum. Bir bebekten bir katil yaratan karanlýðý sorgulamadan hiçbir þey yapýlamaz kardeþlerim.

Onu sevgisi büyüttü…
Ah kardeþlerim, onun doðruluða olan sevgisi, þeffaflýða olan sevgisi, dostuna olan sevgisi onu buraya getirdi. Korkuya meydan okuyan sevgisi onu büyüttü.
Diyorlar ki, o büyük bir adamdý. Size sorarým, “O büyük mü doðdu?” Hayýr. O da bizim gibi doðdu. O gökten deðildi. O da topraktandý. Bizim gibi çürüyen bir beden. Fakat, yaþayan ruhu, yaptýðý iþ, kullandýðý üslup, gözlerindeki, yüreðindeki sevgi onu büyük yaptý.
Ýnsan kendiliðinden büyük olmaz. Ýnsaný yaptýklarý büyük yapar. O büyük oldu. Çünkü, büyük düþündü. Büyük söyledi. Bugün de buraya gelerek, hepiniz büyük düþündünüz. Sessizce büyük konuþtunuz. Siz de büyüksünüz. Bugünle kalmayýn, bu kadarla yetinmeyin.
O, bugün Türkiye’de milat yaptý. Sizler de mührü oldunuz. Onunla manþetler, onunla konuþmalar, onunla yasaklar deðiþti. Onun için dokunulmazlar ve tabular yoktu. Kelamda dediði gibi yüreðinden taþtý. Büyük bir bedel ödedi. Bedellerin ödendiði gelecekler Hrant’larý severek, Hrant’lara inanarak olur. Nefretle, hakaretle, kaný kandan üstün tutarak olmaz. Bu yükseliþ, karþýndakini kendin gibi görerek, kendin gibi sayarak, kendin sayarak olur.
Ah kardeþlerim, Hisus’un (Hz. Ýsa) yardýmýyla yarattýðý ev cennetinden ayýrdýlar. Gökten ve ebedi cennete kanat açtýrdýlar. Gözleri daha yorulmadan, bedeni daha yaþlanmadan, daha hasta olmadan, sevdiklerine doymadan kanat açtýrdýlar göksel cennete.

Oraya yalnýz sevgi girer
Biz de geleceðiz sevgilim. Biz de geleceðiz o eþsiz cennete. Oraya yalnýz ve yalnýz sevgi girer. Ýnsanlarýn ve meleklerin dillerinden üstün olan, peygamberlikten üstün olan, bütün sýrlarý bilmekten üstün olan, daðlarý yerinden oynatacak imandan üstün olan, varýný yoðunu sadaka vermekten üstün olan, bedenini yakýlmaya teslim etmekten daha üstün olan, yalnýz ve yalnýz sevgi girecek o cennete. Orada gerçek sevgiyle bir arada ebedince yaþayacak. Kimseyi kýskanmayan sevgi, kimsenin malýnda gözü olmayan sevgi, kimseyi öldürmeyen sevgi, kimseyi aþaðýlamayan sevgi, kardeþini kendinden üstün tutan sevgi, kendi hakkýndan vazgeçen sevgi, kin tutmayan sevgi, kardeþinin hakkýný arayan sevgi, Mesih’te bulunan sevgi ve bize dökülmüþ olan sevgi.
Ah sevgilim yazdýklarýný, yaptýklarýný, konuþtuklarýný kim unutabilir sevgilim? Hangi karanlýk unutturabilir sevgilim? Olmuþlarý, olanlarý kim unutturabilir sevgilim? Korku unutturabilir mi sevgilim? Yaþam mý, zulüm mü? Dünyanýn zevki, sefasý mý sevgilim? Yoksa ölüm mü unutturacak sevgilim? Hayýr hiçbir karanlýk unutturamaz sevgilim.
Ben de sana yazdým aþk mektubunu sevgilim. Bana da aðýr oldu bedeli sevgilim. Bunlarý yazabilmeyi H